۳۹ - از ریا و کذب و نیرنگ و حسد
بدون متن
بدون متن
از ریا و کذب و نیرنگ و حسد
آدمی در نفرت است و میرَمَد
گاه ، خود را روبروی خود نشان
عیبهای خود ، به خود میده نشان
آنچه پنهان کردهای از خویشتن
عرضهاش کن بر بساط جان و تن
منصفانه ، خویش را کن داوری
از چه باید ارزیابت دیگری؟
کین و کبر و حرص را در خود ببین
زین خصایل ، هیچ میگردی حزین؟
لیکن اینها را به خوی دیگران
گر ببینی ، بر تو میآید گران *
نفْس ِ خود را گاه استیضاح کن
گر در او عیبی بُوَد اصلاح کن
دیدهٔ خود را مپوشان از خطاش
لااقل با خویشتن رو راست باش
بدون متن
بدون متن
*****************************
* موی بشکافی به عیب دیگران...... چون به عیب خود رسی ، کوری از آن (مولوی)
بدون متن
ارسال
سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم