۴۱ - کودکی ، گم کرد راه خانه‌اش


بدون متن

بدون متن

کودکی ، گم کرد راه خانه‌اش

گشت پُرسان تا رسد کاشانه‌اش

آمد او را پیش ، مردی زشت‌رو

گفت: همراه تو گردم کو به کو

تا بجویم منزل و مأوای تو

تا بیابم مهربان بابای تو

از چه می‌ترسی ، که اینک با مَنی

تا که من نزد تو باشم ، ایمنی

طفل ، گریان و هراسان زین بلا

مَرد ، می‌دادش به دلگرمی ، رَجا (۱)

گفت کودک: خود نمی‌دانی مگر

کز تو می‌ترسم نه از چیزی دگر

گم شدن بهتر که خوفِ دیدنت

پَر بریزد ، بیند اَر اهریمنت!

بدون متن

بدون متن

*****************************

۱ - رجاء ، رجا: امیدواری

بدون متن

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم