بدون متن

بدون متن

به دنیا نگاه کن ،

گورستانی‌ست در جنبش.

و هر که لاشهٔ خود را

بر دوش می‌کشد.

محکومین منتظر!

مصلوبین محتضر.

شرممان بادا

ما مردمان بی‌تردید.

ابلهان یقینیم!

بازوهایمان ،

شمشیریست ،

برآمده از کتف ،

برای دریدن!

چشم‌هایمان ، دندان

دست‌هایمان ، دندان!

لبریز چرا نشد ،

نیام‌مان از عشق؟

شرممان بادا!

چه عطش‌هایی‌ست در انسان ،

که سیراب نمی‌شود ،

مگر با خون؟

بدون متن

زمستان ۱۳۹۰

بدون متن