شمارۀ ۹۹


خوش از وقتی که چارده ساله بودیم

گل سرخ و سفید و لاله بودیم

چمن تا پشت پا و گل تا زانو

همیشه پیش گل خوابیده بودیم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم