شمارۀ ۱۰۳


پسینی که برفتم سوی خانه

ولم سرشسته دیدم کرده شانه

هرآن قطره که شز گیسوش می ریخت

بچیدم مروی وار دانه دانه

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم