شمارهٔ ۱۹ - در تغزل


تا گرد رخت سنبل تر کاشته اند

آن چاه رخت دل از مهر تو برداشته اند

آن چاه ذقن ، که دل درو می افتاد

تا لب ببنفشهٔ تر انباشته اند

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم