شمارهٔ ۶


زان گونه ز پولاد ترا دست بخست

کاندر رگت آویخت چو ماهی درشست

این نادره بر گوشۀ جان باید بست

الماس که الماس فرو برد بدست

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم