شمارهٔ ۱۲۷


ای یار شبی که بی‌رخت بگذارم

پروین بود از غم تو آن شب یارم

یک نیمه زشب چشم به پروین دارم

یک نیمه همی ز چشم‌ پروین بارم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم