یارم که ز من نمی کند یاد

جان است وز تن نمی کند یاد

بگذشت صبا مگر به کویش

دیگر ز چمن نمی کند یاد

برگشت مگر به کوی یوسف

از بیت حَزَن نمی کند یاد

با لوء لوء آبدارِ دندانش

از دُر عدن نمی کند یاد

از گریه زار و اشک شورم

آن پسته دهن نمی کند یاد

مسکین دل من برفت و دیگر

از کنج وطن نمی کند یاد

انکار مکن اگر نزازی

زان عهد شکن نمی کند یاد