شمارهٔ ۶۴


چون ساغر می راز نهانم پیداست

خون دل و مغز استخوانم پیداست

راز دل من روشن از آن شد چون شمع

سوز دلم از سر زبانم پیداست

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم