شمارهٔ ۱۳۰


گر چه دل من چو شمع آتش خایست

این آتش من چو آب جار افزایست

ورچند مرا زبان تن فرسایست

چون شمع زبان من بتن برپایست

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم