شمارهٔ ۴۰۶


آنرا که بدت زلف دلکش باید

همچون بادش ز آب مفرش باید

وان دل که ره هوای جانان سپرد

پایش چو سر شمع ز آتش باید

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم