شمارهٔ ۵۲۳


بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش

تا بگشادم بگریه چشم تر خویش

او مایۀ شادیت و من کان غمم

او گوهر خود نمود و من گوهر خویش

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم