شمارهٔ ۵۷۸


بر دل ز غمت دوش ببخشایستم

زان گونه که گر نبودمی شایستم

گرز آنکه کسی ز غم بمیرد ، پس من

دوش از غم تو مرده همی بایستم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم