شمارهٔ ۶۳۲


آن زلف خمیده را اگر راست کنم

زو کار دل خسته مگر راست کنم

ب سنگ دل و چیره زبانست و لیک

روزی چو ترا زویش بزر راست کنم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم