شمارهٔ ۷۱۰


جانا ز پی وصال چون گشت کنون

آمیزش ما ز ناخن و گوشت فزون

چون رک همه مغز استخوانم خون باد

گر با تو چو موی نایم از پوست برون

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم