چگونه در چمن خوشدلی کنم پرواز

که مرغ عیش مرا روزگار پر ببرید

دو شاخ هر دو ز یک اصل رسته بر یکجای

بتیغ قهر اجل مان ز یکدیگر ببرید

بنوجوانی ببرسید شاخ عمرش مرگ

اگرچه رسم نبودست شاخ تر ببرید

اگرچه منزل ما در سفر برابر بود

ولیک آنکه جوان بود زودتر ببرید