شمارهٔ ۲۹ - اضآ له


بخدایی که قمّۀ گردون

زیر بار جلال او پستست

عیسیی مضمرست در هر باد

که ز درگاه امر او جستست

بر بساط کمال لم یزلش

گرد نقص حدوث ننشستست

ناوک قهر او به نوک فنا

گردگاه وجودها خستست

که شفای دل شکستۀ من

در لقای مبارکت بستست

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم