در شعر من بعیب نگیرند اهل فضل

گر جای جای قافیه بعضی مکرّرست

معنی سر سخن بود و قافیه تنش

بر یک تر ازو او دوسر، آن چون دو پیکرست

گر قافیه دو باشد و معنی یکی بدست

لیک اربعکس باشد آن سخت در خورست

زیرا که بوستان سخن را درختها

اوضاع قافیه ست و معانی بروبرست

یک میوه بر درختی چندان شگفت نیست

بر یک درخت میوه دو گونه عجب ترست