می کنی دوستیّ دشمن من

تا از آن حشمتت فزون باشد

خود جز این چشمم از تو کی دارد

هر که را عقل رهنمون باشد؟

این چنین دون و بدگهر که تویی

به منت التفات چون باشد؟

مردمان سوی مردمی یا زند

میل دونان بسوی دون باشد

عقل را راه در دماغ بود

تیز را رهگذار ... باشد