مکن ملامت من گر به خدمت خواجه

مرا زیادتی اکنون تردّدی نرود

ضرورت از پی قوتی ببایدم رفتن

مرا ز بخشش او چون تعهّدی نرود

تعهّد ار نبود کومباش، سهلست این

ز من برای تعهّد تقاعدی نرود

و لیک محض خری باشد آمدن جایی

که گر نیایی هرگز تفقّدی نرود