شمارهٔ ۱۷۹ - وله ایضا


هر کرا رسم و عادت آن باشد

که همه ساله گیرد و ندهد

وعده یی گر دهد ترا در عمر

اندر آن غصّه میرد و ندهد

از بخیلان بخیل تر که بود

آنکه چیزی پذیرد و ندهد

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم