شمارهٔ ۲۰۲ - وله ایضا


گفته بودی مرا که چیزی گوی

که نبایدت کرد استغفار

هر چه گفتم من از مدیح و غزل

بعضی از وی دروغ بد ناچار

همچو تو اختیار از آن کردم

تا همه راست باشدم گفتار

نه به دنیام برد باید شرم

نه به عقبی در آیدم بشمار

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم