شمارهٔ ۲۸۹ - ایضا له


هر کو به هنر کند مباهات

یا فخر آرد به فضل و خامه

از فقر سیاه رو چو کلکست

وز پشت شکسته همچو نامه

باشد چو قلم تهیّ و عریان

پشت و شکمش زنان و جامعه

انگشت محاسبانه دارد

زان باشد زرد رخ شمامه

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم