صبوح آفتِ مغز و ضعفِ دل است

ولی طبعِ بُرنا بدان مایل است

خوش آید صبوحی طربناک را

خصوصا جوانانِ چالاک را

دم صبح دارد هوایی دگر

مقاماتِ اِخوان صفایی دگر

همی تا برآید ز کوه آفتاب

فرو شد سرمست حالی به خواب

اگر بر صبوحی شود باز روز

گرانی کند مجلس دل فروز