شمارهٔ ۵۷ - قلعه روحانیان


بازکشم لشکر وتا به فلک بر روم

قلعه روحانیان گیرم و برتر روم

من ملک مقبلم لیک در این منزلم

صفدر و بس پردلم جانب لشکر روم

هر نفسی از علا میرسدم این صلا

وارهم وزین بلا بر در دلبر روم

پیرخرابات جان گر کشدم مو کشان

بنده کجائی بیا ، پیش شه از سر روم

قبله حاجات دل کوی خرابات ما

وقت مناجات دل محیی بر آن در روم

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم