شمارهٔ ۱۰۳


نی بی دم نایی از نوا بی‌برگ است

بی ملک و درم، شه چو گدا بی‌برگ است

گر سیم نباشد چه دهند اهل کرم؟

کم‌سایه بود درخت تا بی‌برگ است

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم