شمارهٔ ۱۳۰


هرچند که عصیان تو عالم‌گیرست

حرص و هوست جوان و اعضا پیرست

تقصیر تو هیچ است که با عفو کریم

تقصیرش اگر نام کنی، تقصیرست

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم