شمارهٔ ۱۳۲


تا مهر تو در سینه صد چاک نشست

گردی ز حسد بر دل افلاک نشست

پیوست به تن، ز جان چو بگذشت غمت

این تیر ز صید جست و در خاک نشست

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم