شمارهٔ ۱۵۶
در پیش تو دیوانه و فرزانه یکیست
قدر خزف و گوهر یکدانه یکیست
چون آینه با روشنی دیده، چرا
در چشم تو آشنا و بیگانه یکیست؟
ارسال
سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم