شمارهٔ ۳۶۲
روزی که به صد شبم سحر میآید
آن هم ز شب تیره، بتر میآید
شب رفت و نشد روشنی صبح پدید
خورشید مگر گرفته برمیآید
ارسال
سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم