شمارهٔ ۴۱۵


ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس

از گفت و شنید عاشقی بس کن، بس

عاشق نبود خانه‌طلب، ور نه چرا

پروانه نشد مقید دام و قفس؟

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم