شمارهٔ ۴۷۰


چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام

چندی چو شرر، سوختن آموخته‌ام

این دم که به حال خود نظر دوخته‌ام

نی خامم و نی پخته و نی سوخته‌ام

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم