شمارهٔ ۵۱۹


چون غنچه خراب گردم از خندیدن

پژمردگی‌ام چو گل بود در چیدن

از تابش دل، تن ضعیفم شده است

این رشته زبون‌تر شود از تابیدن

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم