شمارهٔ ۵۲۵


شد شهره شهر باده‌پیمایی من

مستم من و عالمی تماشایی من

با هم ز ملامتم نمی‌پردازند

شد پرده عیب خلق، رسوایی من

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم