شمارهٔ ۵۵۰
آن کز پی عارفان دین برگشته
پیوسته چو پرگار رود سرگشته
در سینه، دلی که خالی از معرفت است
تخمیست که زیر خاک ابتر گشته
ارسال
سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم