شمارهٔ ۶۴۲


گر سوخته آتش بی دود شوی

هرچند زیانی، همه سر سود شوی

کنجی بنشین و نیستی جوی و مترس

بود تو کدام است که نابود شوی؟

سخنان دوستان
سخنی از دوستان برای این شعر وجود ندارد
از سخن شما دوست عزیز, خوشنود می شویم