دی عزیزی بعلاالدین گفت

که ازین نکته شدستم غمناک

کانگه حافظ نبود خاک خورد

همه اعضاش چو افتد به مغاک

بنده هم یاد بگیرد قرآن

تا که در خاک نپوسد تن پاک

گفتم ای بنده مقبل تو مترس

هرگز انگشت نپوسد در خاک