چو دیوان کمال افتد بدستت

نویس از شعر او چندانکه خواهی

خیالات غریب و لفظ و حرفش

اگر خواهی که دریایی کماهی

زهر لطفش روان مگذر چو خامه

بهر حرفی فرو رو چون سیاهی