روز عید است و من امروز بر آن در میرم

که دهم حاصل سی روزه و ساغر گیرم

دو سه ماه است که دورم ز رخ ساقی و جام

بس خجالت که به رو آمد از این تقصیرم

من بخلوت ننشینم پس از این گر بمثل

زاهد صومعه بر پای نهد زنجیرم

پند پیرانه دهد واعظ شهرم لیکن

من نه آنم که دگر پند کسی بپذیرم

آنکه بر خاک در میکده جان داد کجاست

تا نهم بر قدم او سر و پیشش میرم

خلق گویند که بی پیر بر رنج کمال

سالخورده می امروز به از صد پیرم