این مقبلان که باخبر از روز محشر ند

جان را به دین و دانش و طاعت بپرورند

از حسن خلق همچو بهشتی مزینند

یا بند روح روح چو در خویش بنگرند

در بحر فکر غوطه زنانند روز و شب

تاره به سوی گوهر معنی همی برند

مرغان عرش بسته دام طبیعتند

از سدره بگذرند چو زین دام بر پرند

در جوی و حوض تیره شد آب حیات علم

اصحاب نوق آب ز سر چشمه می خورند

رغبت بدین مآرب دنیا کجا کنند

قومی که در موارد تسنیم و کوثرند

در حسن قدسیان بر مد ذهن ما ولی

این شاهدان با نمک از خاک دیگرند