عنبرین است به ذکر تو نفسها که زنم

با تو پیوند دل و دیده و جان می بینم

به حدیث دگر آلوده مبادا دهنم

شنوایی چه کنم گر نبود این سخنم

نام و پیغام تو خوش میگذرد بر گوشم

که نه پرواست به اغیار نه با خویشتنم