مدایح بی‌صله


روزنامه‌ی انقلابی

و چون نوبت ِ ملاحان...

ميان ِ کتاب‌ها گشتم

خواب‌آلوده هنوز...

من هم‌دست ِ توده‌ام

پیغام

جهان را که آفريد

نمي‌توانم زيبا نباشم

نمی‌خواستم...

در جدال با خاموشی

انديشيدن...

سحر به بانگِ زحمت و جنون

جخ امروز از مادر نزاده‌ام...

تو باعث شده‌ای...

دست زی دست نمی‌رسد

هميشه همان...

سلاخی می‌گريست...

پس آنگاه زمین...

شبانه

اين صدا

بُهتان مگوی

غمم مدد نکرد

با «برونی‌يفسکی»، شاعر لهستانی

کریه اکنون...

سپیده‌دم

کویری

کجا بود آن جهان...

بوتیمار

ترانه‌ی اشک و آفتاب

بِسوده‌ترين کلام است دوست‌داشتن...

تنها اگر دمی...

مردِ مصلوب...

جاني پُر از زخم...

شبِ غوک

ترجمانِ فاجعه

در کوچه‌ی آشتی‌کُنان

سرودِ قدیمیِ قحطسالی

ترانه‌ی اندوهبارِ سه حماسه

شبانه

دوستت می‌دارم بی...

سرودِ آوارگان

نلسن ماندلا

يک مايه در دو مقام

پرتوی که می‌تابد از کجاست؟

حوای دیگر

ای کاش آب بودم...

تِک‌تِکِ ناگزیر را برمشمار...

توازیِ ردِّ ممتّدِ...

چشم‌های ديوار

شيهه و سم‌ْضربه...

پاییزِ سن‌هوزه